Κατηγορία: Διάφορα Κείμενα

Κρύωνες.
Τυλίχτηκες ολόκληρος με τα ζεστά υπαρξιακά σου σκεπάσματα.
Ζεστάθηκαν οι φόβοι σου, μα το λίγο οξυγόνο σου έκοβε την ανάσα.
Τα’ ανασήκωσες ψάχνοντας μια χαραμάδα, μήπως εισπνεύσεις καθαρό αέρα.
Στον αέρα δεν αρκούσε μια σχισμή, απαιτούσε δίκαια το ξεσκέπασμα.
Δεν το τόλμησες, ανάσαινες δύσκολα μα δεν κρύωνες.
Προτίμησες την γνωστή διαρκή δύσπνοια, από το κρύο που δεν άντεχες.
Το ψυχικό κρύο που το γνώρισες και το φοβόσουν.
Πιο γνώριμη σου ήταν η δύσκολη αναπνοή, με τον πνιγμό να κρυφοκοιτάζει.
Κι ας κόμπαζε στο θρόνο του νικητή το πάπλωμα, λοιδορώντας σε.
Η χλεύη του επί τέλους σε θύμωσε.
Είπες θαρραλέα: ας γνωριστούμε λοιπόν με το ψύχος.
Και ώ του θαύματος κρύωσες λιγότερο απ’ όσο φανταζόσουν,
με την απρόσμενη αποδοχή του να σε κρατά σ’ επιφυλακή.
Σ’ αγκάλιασε όμως, σου μίλησε, σου είπε πως είσαι εσύ, καταλαγιάζοντας φόβους και παραμερίζοντας συνήθειες.
Μια πλάγια ματιά έριξες όρθιος στο πάπλωμα, αποχωρώντας ξέσκεπος με τη δική σου πια ζέστη.
Μια ματιά κατανόησης και συμπόνιας. Την χρειαζόταν πιο πολύ το πάπλωμα απ’ ότι εσύ.
Τώρα έμαθες.
Τώρα δεν κρυώνεις.

Πέρασε δίπλα από το εγκαταλελειμμένο αυτοκίνητο, κοιτάζοντας πλάγια, σαν να κρυφοκοίταζε. Τον τρόμαζε η ιδέα της εικόνας του ανθρώπου που κουλουριασμένος από το κρύο και από το άβολο κάθισμα, στριφογύριζε για να βολευτεί. Προσπέρασε βιαστικά. Έκανε μόνο δέκα βήματα και σταμάτησε. Ντράπηκε που δεν είχε περίσσεμα συμπόνιας παρά μόνο για τον εαυτό του, φροντίζοντας να τον προστατέψει από τη σκληρή εικόνα. Ντράπηκε που την ευαισθησία του την προσέφερε απλόχερα στον εαυτό του και όχι σε κάποιον που βρισκόταν σε τόσο δύσκολη θέση. Διαβάστε περισσότερα “Κοινωνία των αστέγων”

Οκτώ χρόνια μαζί.
Ο Κώστας και ο Πέτρος.
Οκτώ χρόνια μεγάλου έρωτα, πάθους και πόθου.
Όποιος λέει πως με το χρόνο σβήνει το πάθος, κάνει λάθος.
Χρόνο με το χρόνο όλο δυνάμωνε το ηδονικό τρέμουλο.
Δεν μπορούσαν να ζήσουν μαζί, δεν το άντεχε ο Κώστας γιατί δεν μπορούσε να το πει στην μάνα του. Διαβάστε περισσότερα “Οκτώ χρόνια μαζί”

Ένα από τα πιο ερωτικά σημεία της πόλης το πρωί είναι στα καφέ, όπου ψωνίζουν για το δρόμο σε πλαστικό οι άντρες πριν πάνε στις δουλειές τους.
Συνήθως με φόρμες και άρβυλα.
Με το αυτοκίνητο διπλοπαρκαρισμένο με τα τα αλαρμ, έτοιμοι για καυγά με όποιον τον ενοχλεί.
Που δεν έχουν ξυπνήσει ακόμα αλλά το μάτι εκείνων που δεν είχαν αγκαλιά το βράδυ, παίζει ασύστολα, επιθετικά.
Χάνουν τα λόγια τους και ξεχνάνε την παραγγελία αν η κοπέλα που τις ετοιμάζει έχει λίγο πιο βαθύ ντεκολτέ.
Οι υπόλοιποι, που πέρασαν καλά το βράδυ, απλώς νυστάζουν και ξύνονται.

Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, χωρίς να είμαστε τόσο κοντά σαν φίλοι.
Είναι από τους ανθρώπους που χαίρεσαι όταν τον συναντάς, πάντα με το χαμόγελο και μια καλή κουβέντα στα χείλη.
Ένας απλός ήσυχος άνθρωπος.
Η σημερινή συνάντηση ήταν τυχαία και η συζήτηση γύρω από τις διακοπές. Διαβάστε περισσότερα “Ο πατέρας και ο “γάμος” του γιου του”

Δυο χρόνια πριν περίπου, σε σκουντάει στο facebook.
Δεν ανταποδίδεις και σου κάνει αίτημα φιλίας.
Το αποδέχεσαι.
Λίγες μέρες μετά σου έρχεται στο ίμποξ μήνυμα πως λυπάται αλλά θα σε μπλοκάρει γιατί ενώ είσαι καλό παιδί και του αρέσεις, επειδή γράφεις για πούστηδες μπορεί να το δει η γυναίκα του και θα έχει πρόβλημα.
Λες δεν πειράζει, σεβασμός στους φόβους του καθένα.
Ένα χρόνο μετά σου ξανακάνει αίτημα φιλίας.
Ξανά μανά το αποδέχεσαι, λες θα του πέρασε ο φόβος.
Βλέπεις στη σελίδα του να ποστάρει συνέχεια τα προϊόντα της εταιρείας του, ένα ηλεκτρονικό μαγαζί δηλαδή.
Να υποθέσω πως η γυναίκα του συγχωρεί τους πούστηδες που ψωνίζουν;
Ή αν δεν ψωνίσω θα με μπλοκάρει πάλι;
Πείτε βρε σεις κάτι, μην τον εκθέσω τον άνθρωπο.

Μεσημέρι καλοκαιριού, γλυκιά χαλάρωση από τη δίκαιη ζέστη, μεγάλο ανοιχτό παράθυρο που έβλεπε στον απέναντι αγρό με τα κατσικάκια να βόσκουν βελάζοντας ευτυχισμένα. Τραπέζι τετράγωνο απλό με λινό καρό πεντακάθαρο τραπεζομάντηλο πάνω του. Το περιποιημένο γυναικείο χέρι ακούμπησε απαλά το πιάτο δίπλα στο ψάθινο καλαθάκι με το φρέσκο ψωμί. Διαβάστε περισσότερα “Το λαδερό”

Στο γραπτό λόγο τα σημεία στίξης θεωρούνται σκηνοθετικά εργαλεία.
Είναι παύσεις που λειτουργούν σαν σύμβολα καθορίζοντας τον τρόπο που θέλει ο γράφων να επικοινωνήσει με τους αναγνώστες.
Στην ουσία θέλει να ορίσει τους κανόνες που θα τον προσέξουν, θα συνδεθούν, θα τον αποτρέψουν και σίγουρα θα τους προκαλέσει συναισθήματα. Διαβάστε περισσότερα “Σημεία στίξης”

Πίστευε πως για ν’ ανήκει στην ομάδα έπρεπε να βλέπει και να ερμηνεύει τα γεγονότα με την ματιά των άλλων, κάτι που τον έφερνε συχνά σε σύγκρουση με τον εαυτό του. Πολύ μικρό το περίγραμμα της ομάδας για την ψυχή του. Σαν στρατόπεδο συγκέντρωσης σκέψεων του φαινόταν, με φύλακες τους ιδεολογικούς προστάτες που πίστευαν πως μπορούν να ορίσουν μέχρι πού μπορεί ν’ απλωθεί η σκέψη. Πόση πλάνη! Διαβάστε περισσότερα “Η ματιά των άλλων”