Σχέσεις από απόσταση

Θα πρέπει να γίνουν μερικές διευκρινήσεις στην αρχή:
-Αν δημιουργούνται από επιλογή ή από ανάγκη.
-Όταν μιλάμε για ερωτικές σχέσεις, εννοούμε πως η επαφή και η συνύπαρξη προϋποθέτουν πως δεν είναι μόνο ψυχική ή πνευματική μόνο αλλά και σωματική.
-Τι σκοπεύουν να κάνουν οι δυο τους, τι όραμα έχουν για το μέλλον τους.
-Δεν υπάρχει ένα γενικός κανόνας με τον οποίο μπορεί κανείς να βγάλει ένα βέβαιο συμπέρασμα, αν μπορεί δηλαδή να υπάρξει ή όχι μια σχέση από απόσταση. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και έχει τις ιδιαιτερότητές της.
Πολλά τα παραδείγματα και σχεδόν σε όλους έχει τύχει μια ανάλογη περίπτωση.
Ας πάρουμε την πρώτη.
Ο Δημήτρης και ο Κώστας γνωρίστηκαν σ’ ένα καφέ. Ήταν άμεσο το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλον. Τρείς μήνες μαζί ζουν τον έρωτά τους και στον τέταρτο μήνα η Δημήτρης βρίσκει μια πολύ καλή ευκαιρία να εργαστεί στο εξωτερικό, στην επιστήμη που σπούδασε.
Μεγάλο το δίλημμα, από την μια ο έρωτας και από την άλλη η ανάγκη για επιβίωση. Τελικά αποφασίζει να φύγει. Με πολύ πόνο αποχωρίζεται τον άνθρωπό του και με όρκους πως θα παραμείνουν σαν ζευγάρι όσο καιρό κι αν χρειαστεί. Έχουν επαφή σχεδόν καθημερινή, αλλά την πραγματικότητα τη ζει ο καθένας χωριστά. Αρχίζει η απουσία να γίνεται μια δύσκολη κατάσταση. Μια αγκαλιά που την χρειάζονται και οι δυο, ένας πρωινός καφές την Κυριακή στο κρεβάτι, ένα ξενύχτι με φίλους και τόσες άλλες καθημερινές απλές αλλά σημαντικές δραστηριότητες, τώρα απουσιάζουν.
Η δυνατότητα επίσκεψης δεν υπάρχει γιατί αφ’ ενός κοστίζει και αφ’ ετέρου δεν μπορεί κανείς να παρατήσει ό,τι κάνει εδώ και να λείψει για πολλές μέρες.
Αυτήν την ανάγκη κάποιος από τους δυο θα την αναζητήσει αλλού, είναι ανθρώπινο και ειδικά στις δύσκολες περιόδους.
Η σχέση αρχίζει να φθίνει. Ίσως, μάλλον στις περισσότερες περιπτώσεις, θα φτάσει στο χωρισμό. Όσο και αν μοιράζεσαι τη χαρά ή τη λύπη τηλεφωνικά, η φυσική παρουσία δεν μπορεί να αντικατασταθεί με την φαντασία. Απλώς το ζευγάρι ζει μια εικονική πραγματικότητα πως είναι μαζί.
Είναι σπάνιες οι φορές που είναι τόσο δυνατές και δοκιμασμένες στα δύσκολα οι ψυχές δυο ανθρώπων που θα μπορούσαν να περιμένουν ο ένας τον άλλον. Το να περιμένεις τον άνθρωπό σου είναι ένα τεράστιο δώρο που μπορείς να του κάνεις. Δεν το μπορούν όλοι παρά μόνο εκείνοι που νιώθουν χορτάτοι ερωτικά και επέλεξαν αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο για τη ζωή τους. Είναι εκείνοι που τους αρέσει η μοναχικότητα, όχι η μοναξιά, και που μπορούν να νιώθουν καλυμμένοι ερωτικά ακόμα και μόνο με τη σκέψη.
Παρ’ όλα αυτά, έστω και αν περάσουν δυο και τρία χρόνια μέχρι να ξανασμίξουν, θα απουσιάζει η κοινή περίοδος που θα είχε το ζευγάρι αν ήταν μαζί. Όταν και αν τελικά ξαναβρεθούν θα διαπιστώσουν πως είναι δυο διαφορετικοί άνθρωποι. Δεν έχει σημασία καλύτεροι ή χειρότεροι. Δεν θα είναι αυτό που γνώρισαν και αγάπησαν.
Τα ίδια περίπου ισχύουν αν δυο αγόρια αποφασίσουν να δημιουργήσουν μια σχέση και κατοικούν σε διαφορετικές πόλεις. Να το πούμε μια φορά ακόμα: αυτό που συνδέει ένα ζευγάρι είναι, εκτός από την ερωτική επιθυμία, και οι κοινή αντιμετώπιση της καθημερινότητας. Είναι αλλιώς να νιώθεις φοβισμένος και να ξέρεις πως θα χωθείς σε μια αγκαλιά να ηρεμήσεις και να γλυκάνει η ψυχή σου και αλλιώς αυτό να το περιγράψεις στο τηλέφωνο.
Είναι αλλιώς να έχεις μια επιτυχία στη ζωή σου και αντί να εισπράξεις ένα δυνατό φιλί επιβράβευσης από τον άνθρωπό σου, να το περιγράφεις μέσω Skype. Εκτός και αν το ζευγάρι από διαφορετικές πόλεις έχει σαν όραμα και το οργανώνει να μπορέσουν να βρεθούν μαζί στην ίδια πόλη. Σ’ αυτήν την περίπτωση και εφ’ όσον είναι αποφασισμένοι και οι δυο, θα είναι ένα μεσοδιάστημα που μπορεί να το αντέξει κανείς. Οι επισκέψεις δεν είναι τόσο δύσκολες όσο του εξωτερικού και η σχέση μπορεί να υπάρξει.
Αν όμως γνωρίζουν πως ποτέ δεν θα ζήσουν κοντά ο ένας στον άλλον, τότε λυπάμαι αλλά δεν πρόκειται για σχέση, αλλά για δυο ανθρώπους που ζουν μόνοι τους. Μπορεί βέβαια να το επιλέξουν. Θα γνωρίζουν όμως πως δεν θα είναι οι δυο τους. Κάποια στιγμή, σχεδόν με βεβαιότητα, θα εμφανιστεί και ο τρίτος, ο τέταρτος κλπ.
Όσο οι κοινωνικές συνθήκες δυσκολεύουν τόσο περιορίζονται και οι επιλογές ενός ζευγαριού. Μια δεκαετία πριν δεν υπήρχαν τόσο έντονα αυτά τα διλήμματα. Λίγοι μετανάστευαν για να επιβιώσουν και ειδικά σε μικρές ηλικίες μετά από τις σπουδές. Την εσωτερική μετανάστευση, το να φύγει δηλαδή κάποιος από την πόλη του για να ζήσει με τον άνθρωπό του, ήταν πιο εύκολο γιατί όπου και αν πήγαινε θα εύρισκε να εργαστεί.
Αυτά δεν υπάρχουν πλέον ή είναι ελάχιστες οι ευκαιρίες.
Πολλά ζευγάρια επίσης χωρίζουν ακόμα και αν κατοικούν στην ίδια πόλη, γιατί αναγκάζονται να ζουν με τους γονείς τους. Το όραμα μιας μικρής φωλιάς για τον έρωτά τους αρχίζει να εξαφανίζεται.
Και γνωρίζουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι μεγαλώνοντας να μην μπορείς να κάνεις τη ζωή που θέλεις. Να είσαι υποχρεωμένος να ανέχεσαι μια οικογενειακή κατάσταση όπου επειδή σε συντηρούν, θα πρέπει να ακολουθείς τον τρόπο ζωής που κάνουν έστω και αν δεν τον αντέχεις με τίποτα.
Με γονείς συνήθως συντηρητικούς που δεν μπορούν να καταλάβουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες, αλλά και που αν τις καταλάβουν δεν μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο. Αρχίζει και δημιουργείται μια πνιγηρή κατάσταση που μεταφέρεται και μέσα στη σχέση με εντάσεις και διαρκείς διαμάχες για το παραμικρό.
Όταν κάποιον τον πνίγει το περιβάλλον, όλα διογκώνονται μέσα του και όσο και αν κρατηθεί κάποια στιγμή θα γίνει η έκρηξη.
Ίσως μια λύση θα ήταν μια επιστροφή στην κοινοβιακή περίοδο, τότε που δυο ή τρία ζευγάρια νοίκιαζαν ένα μεγάλο σπίτι και μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν τις οικονομικές δυσκολίες.
Δεν είναι δηλαδή μόνο προσωπικό το πρόβλημα, τον αν θέλει κανείς ή όχι να συντηρήσει μια σχέση από απόσταση, είναι οικονομικό κυρίως.
Πολλοί οι χωρισμοί τα τελευταία χρόνια, μα όπως και να έχει μια κατάσταση για να χρησιμοποιήσει κανείς τη λέξη σχέση θα πρέπει να έχει βαθιά στο μυαλό του πως προϋποθέτει ψυχική και σωματική επαφή του ζευγαριού.
Με όλον τον σεβασμό προς τους ανθρώπους που αναγκάζονται να χωρίσουν λόγω απόστασης από ανάγκη, δεν μπορεί να υπάρξει σχέση μόνο ψυχική ή μόνο σωματική.
Υπάρχουν οι αισθήσεις και το συναίσθημα.
Μαζί, ποτέ δεν μπορούν να διαχωριστούν.
Είναι αυτά που δημιουργούν την πολυπόθητη ένωση.