Ο εαυτός σου και ο ρόλος σου

Συναντιέσαι με κάποιον. Σου έρχεται με αυτό που φαντάζεται πως είναι.
Τις περισσότερες φορές με ένα ψεύτικο ύφος, τρόπο συμπεριφορά, ντύσιμο, όλα.
Πρέπει να ταιριάζει με αυτό που είδε στο περιοδικό, στην τσόντα ή στον κόσμο που συχνάζει μαζί του, ή σ’ αυτά που θα ήταν αποδεκτά.
Η προσωπική του βαθειά επιθυμία, θαμμένη στα έγκατα του είναι του.
Κοιτάζεις λίγο πιο προσεκτικά το βλέμμα του και νιώθεις αυτό που θέλει, αυτό που ποθεί.
Δοκιμάζεις να του το βγάλεις, επειδή κι εσύ θέλεις τον πραγματικό του εαυτό, δεν σ’ ενδιαφέρει ο ψεύτικος.
Τρόμος.
Σαν να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, έστω κι αν αυτό που με τόση αγάπη του βγάζεις, έστω κι αν το κάνεις προσεκτικά και χωρίς βιασύνη, δεν το θέλει. Φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο.
Εξαφανίζεται.
Είσαι σίγουρος πως θα σε σκέφτεται για πολύ καιρό ακόμα, οι πιο τολμηροί εμφανίζονται αργότερα.
Οι επιλογές που έχεις είναι δυο: ή παίζεις κι εσύ έναν ψεύτικο ρόλο ή κάθεσαι σπίτι και γράφεις στάτους.
Τις περισσότερες φορές προτιμάς το δεύτερο, είναι λιγότερο ψυχοφθόρο.
Ξέρεις πως η ερωτική συμπεριφορά είναι απόρροια της κοινωνικής κατάστασης που ζει ο καθένας.
Ο απόλυτος συντηρητισμός που έχει επικρατήσει, έχει περάσει και στη κρεβατοκάμαρα πάλι μετά από δεκαετίες.