Οκτώ χρόνια μαζί

Οκτώ χρόνια μαζί.
Ο Κώστας και ο Πέτρος.
Οκτώ χρόνια μεγάλου έρωτα, πάθους και πόθου.
Όποιος λέει πως με το χρόνο σβήνει το πάθος, κάνει λάθος.
Χρόνο με το χρόνο όλο δυνάμωνε το ηδονικό τρέμουλο.
Δεν μπορούσαν να ζήσουν μαζί, δεν το άντεχε ο Κώστας γιατί δεν μπορούσε να το πει στην μάνα του.
Μόνο τα Σαββατοκύριακα κι αυτό από αργά το βράδυ του Σαββάτου.
Στο δικό του σπίτι δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθούν, έμενε στον από κάτω όροφο από την μάνα του και είχε κλειδί και έμπαινε όποτε ήθελε.
Ούτε να βάλει πίσω από την πόρτα το κλειδί, θα το καταλάβαινε.
Την μοναδική φορά που έμεινε ο Πέτρος εκεί έφυγε από τις τέσσερις το πρωί για να μην τον δει κανείς στην πολυκατοικία.
Σ’ ένα πάρτι ο Κώστας γνώρισε μια κοπέλα που δεν είχε πρόβλημα επειδή του άρεσαν οι άντρες.
Τον ερωτεύτηκε και φθονούσε τον Πέτρο που τον είχε.
Τον βόλευε όμως τον Κώστα αυτός ο έρωτας.
Έναν όρο του είχε βάλει : η λέξη “χωρίζουμε” αν ειπωθεί θα είναι το τέλος.
Και ο Κώστας την είπε, σ’ έναν μεγάλο καυγά. Αυτό ήταν. Χώρισαν.
Από τότε που χώρισαν βρέθηκε με εραστές, που τον γνώριζαν. Κοινοί εραστές και του το έλεγαν.
Αλλά είναι εντάξει με την μάνα του, έχει γκόμενα και δεν είναι πούστης.
Το Facebook παίζει περίεργα παιχνίδια, πέρασε τυχαία (;) σήμερα το προφίλ του Κώστα και του τα θύμισε.
Μόνο οίκτο μπορεί να νιώσει πλέον για τη ζωή που διάλεξε ξαναδιαβάζοντας τα πολλά ποιήματα που του είχε γράψει.
Λεπτομέρεια: ούτε το όνομά του δεν έβαζε από κάτω από αυτά που του αφιέρωνε.
Τόσος φόβος.