Συναντιέσαι και λες ωραίος είναι.
Από την πρώτη στιγμή της συνάντησης βλέπεις πως παίζει ένα ρόλο. Του είναι αδύνατο να “παίξει” τον εαυτό του.
Ένα ρόλο χιλιοπαιγμένο αλλά πάντα στην μόδα.
Τον έχει μάθει καλά, τον σπούδασαν οι παρέες του, η τηλεόραση, το φιλικό του ή επαγγελματικό του περιβάλλον.
Ένα ρόλο πιασάρικο ψάχνοντας να βρει απεγνωσμένα με ποια ατάκα, με ποια κίνηση θα τραβήξει την ερωτική σου διάθεση.
Βαριέσαι και για να μη πάει χαμένη η βραδιά λες ας σκηνοθετήσω λίγο την παράσταση.
Στην αρχή ξαφνιάζεται και μετά τρομάζει όταν ανακαλύπτει πως προσπαθείς να τον βάλεις στο δικό του εαυτό, πως ψάχνεις έστω και λίγο ένα κομμάτι του που δεν είναι αντίγραφο μιας διαφήμισης ή μιας ταινίας πορνό.
Αισθάνεται πως καταρρέει και από άμυνα περνάει στην επίθεση μήπως μπορέσει και σου κρυφτεί.
Κι εσύ απλά του λες πως θα συνεχίσω την ερωτική οντισιόν μέχρι να βρω εκείνον που τουλάχιστον θα υποδυθεί τον εαυτό του για λίγο έστω.
Η παράσταση αναβλήθηκε.
Η οντισιόν
