Η ματιά των άλλων

Πίστευε πως για ν’ ανήκει στην ομάδα έπρεπε να βλέπει και να ερμηνεύει τα γεγονότα με την ματιά των άλλων, κάτι που τον έφερνε συχνά σε σύγκρουση με τον εαυτό του. Πολύ μικρό το περίγραμμα της ομάδας για την ψυχή του. Σαν στρατόπεδο συγκέντρωσης σκέψεων του φαινόταν, με φύλακες τους ιδεολογικούς προστάτες που πίστευαν πως μπορούν να ορίσουν μέχρι πού μπορεί ν’ απλωθεί η σκέψη. Πόση πλάνη!
Δεν τους άντεξε και απέδρασε. Τον καταδίωξαν σαν πολιτισμικά τσοπανόσκυλα, τον πρόλαβαν και τον τραυμάτισαν με τα ισχυρά όπλα που εκτόξευαν βλήματα φόβου και απόγνωσης. Πίστεψαν πως πέθανε και τον παράτησαν. Δεν είχε πεθάνει όμως, του πήρε καιρό ν’ αναρρώσει μα τα κατάφερε.
Με κόπο πολύ μπόρεσε να φτάσει στη γαλήνια λίμνη, πάνω στο οροπέδιο της ελευθερίας. Γύρω της χτισμένες πολλές αυτοσχέδιες καλύβες από άλλους δραπέτες που τον καλωσόρισαν ζεστά και με θαυμασμό, όπως έκαναν με κάθε έναν που χρειαζόταν περίθαλψη η ανεξαρτησία του. Του έδειξαν ένα χώρο όπου θα μπορούσε να χτίσει την πνευματική του καλύβα όπως ήθελε εκείνος. Με πόση χαρά και γλύκα ψυχής την κοίταζε όταν τελείωσε. Χρειάστηκε τελικά πολύ λιγότερα ψυχικά υλικά απ’ όλα όσα διέθετε. Μ’ αυτό όμως που έφτιαξε τη γερή του στέγη ήταν οι αξίες του.
Διακριτικά παρακολουθούσαν οι υπόλοιποι την προσπάθειά του και όταν τελείωσε τους κάλεσε να γιορτάσουν τα εγκαίνια της νέας του ζωής με μια λιτή γιορτή. Έκπληκτος τους είδε να κρατάνε δώρα στολισμένα με περίτεχνο περιτύλιγμα. Ανοίγοντάς τα είδε μέσα πως περιείχαν μικρά ανθρωπόμορφα αγαλματίδια με κυκλαδίτικες απλοϊκές γραμμές, που το καθένα συμβόλιζε κάποιο είδος ανθρώπινης διαφορετικότητας για να στολίσει το νέο του σπιτικό. Τα πήρε στα χέρια του προσεκτικά σαν να κρατούσε μωρό και τα τοποθέτησε στις γωνιές της καλύβας, νοιώθοντας πως θα έχουν το ρόλο του σύμβολου – φύλακα της ζωής του.
Καμιά ξένη ματιά, όσο αγαπημένη και αν ήταν, δεν του χρειαζόταν πια για ν’ απολαύσει αυτό που ζούσε. Είχε τη δική του.
Ένοιωσε ολοκληρωμένα ευτυχής.