Εραστής Βορείων Προαστίων

Τηλεφωνιέσαι 2-3 φορές πριν γνωριστείτε από κοντά.
Λες πάμε να πιούμε έναν καφέ να δει ο ένας τον άλλον μην τρέχουμε άδικα μετά.
Πεισματικά αρνείται: όχι έλα από το σπίτι, βαριέμαι τους καφέδες.
Δεν το κάνεις ποτέ αλλά λες σοβαρός ακούγεται ας το τολμήσω, έστω από περιέργεια ,δεν είναι και τόσο ακίνδυνο να πας στο σπίτι κάποιου άγνωστου.
Το σπίτι ψηλά στα Βόρεια Προάστια, καμιά ώρα δρόμος μέχρι να το εντοπίσεις.
Βαριά η σιδερένια εξώπορτα του προαύλιου χώρου που μόλις ανοίγει βλέπεις μπροστά σου το σκηνικό της Δυναστείας. Γύρω από την τεράστια φωτισμένη πισίνα με τους φοίνικες στο βάθος, συγκροτήματα πολυκατοικιών υπερπολυτελή.
Στα τεράστια μπαλκόνια με τους κρυφούς φωτισμούς, καθισμένοι οι ιδιοκτήτες μιλούσαν χαμηλόφωνα.
Αρχίζει να έχει ενδιαφέρον.
Σ’ έχει ενημερώσει πως θα χτυπήσεις το τάδε κουδούνι στην πτέρυγα Β στον τρίτο όροφο.
Το ασανσέρ μέσα ξύλινο με κρυστάλλινους καθρέφτες και κλασική μουσική.
Ευτυχώς δεν υπήρχε κάποιο παιδί να πατήσει τα κουμπιά όπως στα παλιά ξενοδοχεία.
Και μπαίνεις στο σπίτι.
Νοσοκομείο πρώτης κατηγορίας.
Βγάζεις τα παπούτσια αμέσως χωρίς να στο ζητήσει. Στο επιβάλλει το κλίμα που επικρατούσε.
Με μια γρήγορη ματιά που ρίχνεις, ψάχνεις απελπισμένα για έναν κόκκο σκόνης, κάποιο ρεσώ να μην είναι απόλυτα στοιχισμένο, κάποια κουρτίνα να μην είναι ακριβώς το χρώμα που θα ταίριαζε με την πανακρίβου τραπεζαρία. Αδίκως.
Η τάξη επικρατούσε απόλυτα όπως στα μουσεία. Μόνο τα τζάμια έλειπαν γύρω από κάθε έπιπλο, καρέκλα ή τραπέζι να μοιάζουν με εκθέματα.
Μπλέξαμε λες με ψυχαναγκαστικό και πώς θα γλυτώσουμε.
Μια τάξη που έμοιαζε με ύβρη, μια τάξη γεμάτη θυμό και μοναξιά.
Ό,τι θέμα και αν ανοίξεις κλείνει στην τρίτη φράση.
Προφανώς δεν είχε χρόνο για πολλά – πολλά, πόσο δε μάλλον για συζητήσεις που θα του ήταν ίσως δυσάρεστες.
Εννοείται πως δεν σου επιτρέπει ούτε στη βεράντα να καπνίσεις. Υπήρχε κίνδυνος να μολυνθεί ο καθαρός αέρας της περιοχής που κατοικούν ανώτερα όντα.
Εννοείται πως δεν σου προσφέρει ούτε ένα ποτήρι νερό. Πού να τρέχει για απολύμανση του ποτηριού μετά. Άσε που κοστίζει πολύ το νερό.
Παρ’ όλα αυτά σου λέει πως του αρέσεις και σε πιάνει πανικός γιατί είσαι βέβαιος πως στο κρεβάτι θα φορέσει γάντια μιας χρήσης και ίσως μάσκα στο πρόσωπο.
Δίνεις μάχη και καπνίζεις ένα τσιγάρο στη βρεγμένη από τη βροχή βεράντα όπου δεν σου δίνει παντόφλες και είσαι με τις κάλτσες (μην μολυνθούν και οι παντόφλες).
Στο υπέροχο κλουβί που κρεμόταν στο σκαλιστό κρέμαστρο, είχε παραδείσια πουλάκια. Γίνεσαι έξαλλος, χωρίς να το δείχνεις, που τα έχει στο κλουβί αλλά δεν σ’ αφήνει ούτε στιγμή από τα μάτια του, αλλιώς τώρα θα πέταγαν ακόμα.
Το μεγαλοστέλεχος της πολυεθνικής είχε μόνο λίγη ώρα και σε χρειαζόταν για τις ανάγκες του. Δεν σε έβλεπε, δεν σε άκουγε. Ήσουν ένα ακόμα αντικείμενο μιας χρήσης χρήσιμο για μερικές ώρες.
Αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις τον άλλον σαν συμπλήρωμα σεξουαλικής διατροφής, θα πρέπει να έχεις την έγκρισή του και τη σύμφωνη γνώμη του. Αλλιώς θα φας τα μούτρα σου.
Κρατάς την ψυχραιμία σου, δεν θα σου χαλάσει ο άρρωστος τη βραδιά, του δίνεις ευγενικά 2-3 τηλέφωνα που κάνουν delivery γκόμενους και τον αφήνεις σύξυλο.
Ίσως να μην κατάλαβε, ίσως να μην καταλάβει ποτέ.
Η ηδονή πάντως ξέρει πως βρίσκεται στους Νότιους και όχι στους Βόρειους. Εκεί που το αίμα ρέει καυτό στις φλέβες των αρσενικών.
Κοιτάζοντας τον ουρανό μετά ψάχνοντας για ταξί στον έρημο δρόμο, ευχαριστείς το σύμπαν που είσαι χορτάτος.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά έψαχνε και σχέση.
Βοήθεια!