Άσε μας αγόρι μου

-Γεια σου φίλε
-Γεια σου και σένα
-Θέλεις να γνωριστούμε;
Ταυτόχρονα σου στέλνει φωτογραφία και νομίζεις πως σου την πέφτει ο Μπραντ Πητ. Από αυτούς τους άντρες που ψάχνεις απεγνωσμένα μια ατέλεια να σωθείς. Αλλά δεν βρίσκεις.
Και προφανώς νάρκισσος.
-Μπα, άστο φίλε είσαι «πολύς» για μένα.
-Τι εννοείς;
-Είσαι πολύ όμορφος, μη χαραμίζεις το χρόνο σου μαζί μου.
Χάρηκε ο νάρκισσος.
Δυο μέρες σε κυνηγάει για να σε πείσει.
Το χοντραίνεις:
-Δεν πιστεύω να έχεις καμιά σχέση;
-Όχι, γιατί;
-Γιατί πρέπει να περάσεις από πολλά κρεβάτια, να χαρούν όσοι περισσότεροι μπορούν την ομορφιά σου.
Η αυταρέσκεια φτάνει μέχρι να νύχια των ποδιών του.
Πέφτει σαν ώριμο φρούτο. Έτοιμος να σε παντρευτεί ακόμα.
Είναι μια μέθοδος παραπλάνησης, το ξέρω μην μου αρχίζετε τα ηθικοπλαστικά, αλλά το κυνήγι του έρωτα θέλει τεχνικές.
Αν προσπαθήσεις ν’ απορρίψεις έναν νάρκισσο, απλώς δεν θα τον απολαύσεις.
Τι ήταν λοιπόν ο Νάρκισσος;
Σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν ένας πανέμορφος άντρας από τη Βοιωτία τον οποίο ερωτεύτηκε ο επίσης πανέμορφος Αμεινίας.
Επειδή δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά του ο Αμεινίας αυτοκτόνησε.
Τότε η Νέμεσις αποφάσισε να τον τιμωρήσει σκληρά με το ίδιο πάθος, υποκινώντας τον, να δει στο νερό της πηγής την εικόνα του (το είδωλό του) και να την ερωτευθεί τόσο ώστε να πεθάνει από τον ανικανοποίητο προς τον εαυτόν του έρωτά του.
Αυτό λοιπόν είναι ο κάθε νάρκισσος δίπλα μας.
Ένας άντρας όμορφος, ή έξυπνος, ή πολύ ικανός σε κάτι που αυτοθαυμάζεται συνεχώς.
Δεν υπάρχει τίποτε και κανένας που θα μπορούσε να ικανοποιήσει την τελειότητα του.
Κυριαρχεί στη ζωή του μόνο το «εγώ» του και τίποτε άλλο.
Δυστυχισμένα πλάσματα που δεν θα μπορέσουν ποτέ ν’ αγαπήσουν, να ερωτευτούν και βέβαια σε καμιά περίπτωση να κάνουν σχέση.
Δεν υπάρχει κανείς γύρω τους και δίπλα τους, παρά μόνο όσοι τους αναγνωρίζουν και τους αποδέχονται σαν τέλειους.
Όποτε μιλάει για κάτι θεωρεί πως αυτό που λέει είναι το πιο ενδιαφέρον και πιο σημαντικό από οποιαδήποτε άλλη γνώμη.
Όποτε και αν διαφωνήσει κανείς μαζί του, εκείνος απλώς θα θεωρήσει πως είναι κατώτερος ή δεν μπορεί να καταλάβει αυτά που λέει.
Θα μπορούσε κανείς να τους θεωρήσει ψηλομύτες και υπερόπτες.
Δεν είναι έτσι. Είναι απλά το κέντρο του κόσμου και μάλιστα τέλειο.
Ο υπερόπτης μπορεί να το κάνει και από φόβο, ή επειδή νιώθει κατώτερος. Σαν άμυνα δηλαδή.
Ο νάρκισσος δεν έχει τέτοιες αυταπάτες. Είναι ο τέλειος.
Καλά ως εδώ. Αν όμως τον θέλει κάποιος τι γίνεται; Και συνήθως είναι όμορφοι, τόσο που προκαλούν τα βλέμματα.
Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν.
Αν του κάνουν κριτική και παρατηρήσεις τότε το μόνο που θα γίνει είναι να φύγει αναζητώντας αλλού το είδωλό του.
Ναι αλλά αν ήθελε να περάσει έστω μερικές ώρες μαζί του; Σ’ ένα τέτοιο κορμί και πρόσωπο δεν λες εύκολα όχι.
Οι νάρκισσοι είναι επιρρεπείς σε κάθε είδους κολακεία. Αν του πει κάποιος πως αυτά που πιστεύει για τον εαυτό του είναι σωστά, αν τον πείσει πως πράγματι βλέπει την τελειότητά του, τότε έχει ελπίδες. Αυτό μόνο σαν τεχνική μάχης για να τον κερδίσει.
Μα θα λέω ψέματα; Θα μπορούσε ν’ αναρωτηθεί κανείς.
Ναι, σε μια μάχη εφαρμόζει κανείς τεχνικές, στρατηγικές και μεθόδους προκειμένου να κατακτήσει και να κερδίσει κάποιον. Δεν υπάρχει κάτι ανήθικο στη μάχη για τον έρωτα επειδή δεν πας μόνο για να πάρεις αλλά και να δώσεις. Πρέπει να πειστεί και ο άλλος και βέβαια δεν υπάρχει τίποτε έτοιμο όπως πιστεύουν οι περισσότεροι.
Το κάθε κυνήγι έχει σαν όπλα του τα βέλη αλλά έχει και τις παγίδες για το θήραμα.
Και ερχόμαστε στα πιο δύσκολα.
Ας πούμε πως τον πείθει να βρεθούν.
Αν πιστεύει πως θα μείνει μόνο μαζί του, ας το ξεχάσει.
Δεν βλέπει και δεν ακούει κανέναν.
Και τι μπορεί να γίνει;
Είναι απλό: ας φανταστεί όποιος τον θέλει πως έχει δίπλα του ένα έργο τέχνης. Ή πως βλέπει μια ταινία που του αρέσει πολύ.
Αν αρχίσει να σκέφτεται κάτι περισσότερο, όπως μια σχέση, ή την μοναξιά που θα νιώθει μαζί του, τότε θα φύγει τρέχοντας.
Είναι ξεκάθαρο, δεν μπορεί να δει τίποτε άλλο παρά μόνο το είδωλό του.
Σε μια τέτοια περίπτωση, γιατί υπάρχει και ο κίνδυνος της καψούρας και άντε να ξεμπλέξεις μετά, καλύτερα ν’ αφήσει το συναίσθημα στην άκρη και να λειτουργήσουν μόνο οι πέντε αισθήσεις.
Μπορεί ν’ απολαύσει κανείς αυτό που βλέπει, που αγγίζει, που μυρίζει ή που γεύεται. Αλλά μέχρι εκεί. Σαν να βρεθεί μπροστά σ’ ένα καλομαγειρεμένο φαγητό που του αρέσει.
Ίσως ακούγονται λίγο ψυχρά όλα αυτά, αλλά μην μου πείτε πως όποτε πέφτει κανείς στο κρεβάτι του έρωτα, υπάρχει πάντα και συναισθηματική κάλυψη.
Άλλοτε το σεξ άλλοτε είναι σχεδόν μόνο σωματικό, άλλοτε περισσότερο συναισθηματικό και σπάνια να συνδυάζει και τα δυο.
Αν βέβαια αποφασίσει κάποιος, γιατί τον θέλει πολύ, να προσπαθήσει μαζί του, εκεί που θα πρέπει να ρίξει το βάρος θα είναι στο να του δείξει πως το «εγώ» είναι ανύπαρκτο χωρίς το «μαζί».
Χωρίς να του απορρίπτει αυτό που είναι.
Μόνο να προσθέτει και κάτι άλλο.
Σε μια τέτοια περίπτωση υπάρχει ελπίδα.
Αλλά θέλει χρόνο. Και κόπο για όποιον το τολμήσει.
Κόπο ψυχικό και σωματικό.
Για τους περισσότερους πάντως, όση και να είναι η ομορφιά ή η εξυπνάδα του άλλου όταν διαπιστώνουν τον ναρκισσισμό του, φεύγουν. Και καλά κάνουν. Ας το δει μόνος του και ας το βελτιώσει.
Είναι μια αρκετά εκνευριστική, τουλάχιστον, συμπεριφορά που συνήθως εκτός από μερικές ώρες στο κρεβάτι, ή έναν καφέ δεν μπορεί να πάει παρακάτω.
Ούτε καν για φιλία.
Ούτε έχουν όλοι τη διάθεση να παίξουν το ρόλο του καθρέφτη του νάρκισσου.
Μόνο αν την όλη κατάσταση τη δει κανείς σαν θεατής.
Ή ας διαλέξει το ρόλο που θέλει να έχει σ’ αυτήν την ερωτική παράσταση.
Ο νάρκισσος έχει ήδη τον δικό του.